ÇOÇUK KALBİ

Sevgi doluydu gözler çakmak çakmak
Dudaklarda bitmeyen kahkahalar vardı
Yüreklerde aydınlığa huzura açılan sevgi
Merdivenleri koşarak çıkartıyordu ikişer üçer
Kalp yorgunluk nedir bilmiyordu umut vardı
Bilinmiyordu dünyanın perde arkası kirlilikleri
Çocuk kalbiyle bakıyordu dünyaya sevgiyle

Sonra hayata atıldı hoyratça kimse acımadı
Harcadılar gözlerini kırpmadan teker teker
Sevgiyle ışıkla bakan gözleri kin nefret ektiler
Yüreklerde ki aydınlığı karanlığa boğdular
Dudaklarda ki yanaklardan ki gamzeler
Acıya kurban edildi kayboldu kahkahalar..
Hiçlik yolunda hiçlik kervanına kattılar masumiyeti

Mavi gökyüzünde maviliğe çıkan merdivende
Basamak basamak ağır ağır yol alırken özgürlüğe
And içtim yemyeşil dünyamda ki umutları çalanlara
Çocuklarımı boynu bükük bırakıp, yok edenlere
Ölümün soğuk yüzünü yaşarken tatdıranlara...
Yok ettiğiniz her masumiyet için bin masumiyet yaşatmaya
Bilin ki
Çocukların kalbi ölmez, onlar çocuk kalbiyle ebidileşecektir...