Çok isterdim dağlarda gezip avlanmayı
Elimde süperpoze tüfeğimle keklik avlamayı

Çok isterdim uzun maraton koşmayı,
Bırak maratonu beş, on metre koşsaydım
Zannederdim dünya çevresini koşup dolaştığımı

Çok isterdim denizlerde kulaç atmayı
Sahilden uzaklaşıp yunuslarla yarışmayı
Denizin derin, serin sularına dalıp çıkmayı

Çok isterdim yeşil sahalarda top oynamayı
Rakip kaleye gol olup yağmayı
Ve sonra alkışlanmayı
Bazen de defansın bel kemiği olup
Rakip forvetlere çelik kapı gibi kapanıp
Gollerine engel olmayı
Olmadı olmayacak ’da
Kaderime küstüm, dertlendim
Çok zaman kaderim le dertlerimle hesaplaştım
Ben onu anladım o beni,
Ve sonunda el sıkışıp
Barıştığımızı zannederek
Beraber yaşamaya karar verdik Anne

Ah Anne şimdi iş işten geçti
Saclarım ağardı hayallerim benden uzaklaştı
Bilemem birazdan beni nelerin beklediğini
Kim bile bilir ki, var mı bir bilen
Belki de dostların omuzlarında ebedi yuvama giderim
Dünyada düşlerini kurup hayalde yaşadığım her şeyi
Ahrette yaşarım Anne

Hani bir deprem olur da
Yıkılır ya özenle yapılan her şey
İşte benim ’de
Gözlerimi kapatıp düşlediğim her şey
Gönlümdeki özenle yapıp donattığım saraylar yıkıldı
Şimdi Gönlüm dağınık yıkık ve harabe
Anne çok yorgunum
Bedenim, ruhum belleğim
Çaresizlik içindeyim Anne

Geleceğimi merak ederdin
Tek başıma kalmamdan korkardın
Korktuğun gerçek oldu gerçekten de yalnızım
Kimsem yok yanımda
Benimle dertleşecek hüznümü paylaşacak
Kimsem yok Anne
Sen gittin gideli sol yanımda tarifsiz bir sızı başladı
Beni bırakıp gittin gideli
Her gün senin oturduğun pencere kenarında
Anne seni yad edip
Ağlıyorum Anne

Vasıf Temel Çobanoğlu
13.06.2016 Pazartesi
Devamı var