Küçükken hep yanımdaydın gece ve gündüz
Her ağladığımda uzaklardaysan koşar gelirdin yanıma
Okul çağımda her sabah, bıkmadan yorulmadan
Sırtında okula taşıdın beni
Şimdi senle aramızda ulaşılmaz engeller var
O engelleri aşamam,
Şimdi elimde değil
O engelleri bir gün kolaylıkla aşacağım
Sensiz günlerim bir gün son bulacak
Şimdi günlerim çok zor geçiyor
Bana zehir her gecen günüm
Sen gittin gideli hep ağlıyorum Anne
Yıllar yılı kovalıyor
Ömrümden çok şeyler koptu gitti
İçimde kapanmaz yaralar açtı
Çanım çok acıyor Anne

Yılar çok hızlı geçiyor
Yıllarla bizlerde koşuyoruz
Yorulacağız bizler, bir gün Anne
Nereye gittiğimi ve nerede duracağımı bilemiyorum
Kimi üzgün kimi dertli kimi neşeli
Kimse dertlerime ortak olmuyor
Herkes dertleriyle baş başa yaşıyor
Bir Anne sözcüğü duysam yüreğim sızlıyor
Gözyaşlarım sağanak yağmurlarla yarışıyor
Bir kenarda boyun büker sana ağlarım Anne.

Hiç bir zaman topum olmadı Anne
Olsa da top peşinde koşamaz oynayamazdım
Eller top oynarken vuruşlarına bakıp
Zavallı gönlümü onlarla avutup,
Hayalimde bende onlarla oynadım Anne
Hayıflanıp iç çekip çok ağladım
İçimde volkanlar patladı, söndüremedim
Güvenip tutuğum dallar kırıldı
Kokladığım güller kurudu
Hiç kimseyle, senle bile paylaşamadım dertlerimi
Ölmeyi çok istedim çok düşündüm çok denedim
Silahı kafama çok kez dayadım
Ama yapamadım
Kıyamadım belki de kendime
Kaderim budur diye teselli ettim yüreğimi
Bu yaşadıklarımı kimselere söyleyemedim
Perde arkasında çok göz yaşı döktüm
Göz yaşlarımı perdelere sildim
Yine de güldüm sahte sevgi dağıttım çevreme
Ama içim kan ağladı yine de güldü yüzüm
Benimle yaşayanları,
Dertlerimle ,kederimle dertlendirmedim
Gönüllerine sevgi tohumları ektiğimi zannediyorum Anne

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
14.06.2016 SALI
Devamı var değerli doslar