Her umudun
Her çığlığın bir öldüreni de varmış
Ben her ölümümde sevdana gömüldüm
Öyle yalvarmalar kalır ki
Boynumda bir terk edişin meçhul ağırlığı
Oysa isminle aynı vurguda söylenir
Farklı ölüşlerimin dayanılmaz senfonisi
Allahla aramda senli dilenmelerim saklıdır
Öyle bir çığlık öyle bir ölüm yığını ki
Teninin hatlarında ölüşlerim çoğalır
Kırgın ,
Elvedasız anılar bastırır
Gözlerimin boğusunu

Üşümek kaç seslidir ey Mezopotamya
Şimdi elden ne gelir
Şimdi allah alır mı ki bu canı
Belki yalvaracak gücüm bile kalmadı
Belki geride ölüşlerimin uğultusu
Seninle yaşamaklı ,
seninle aynı umutların vurulmuşu ayaklanır

Dedimya sevgilim
Allah almadı ki bu canımı
Senle olmadıktan sonra
Nedir bu şehirler
Bu gözyaşları
Can damarlarından üşümüş kaburgalarım
Ne olacak bu halimiz
Ey Mezopotamya...
Bunca umutsuz ,
bunca ölümlü sabahlarımdan kime ne ?