2
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1310
Okunma
BOZKIR GECELERİ
Ayaz olur bozkır geceleri,
Meltem kokusu sanır insan,
Esen kuru üşütücü rüzgârı.
Rüzgârın ıslık çalışına,
Cırcır böcekleri makam tutar.
Ayın şavkı vurur akan dereye,
Baykuşun ötüşü tırmalarken kulakları,
Kurt ulumaları bozar gecenin sessizliğini.
Sevgilinin sıcaklığı ısıtırken içini,
Ürperir tüm vücudu insanın.
Mehtap bir başkadır,
Bozkır gecelerinde,
Yıldızlar göz kırparken ay çıkar,
Bulutların arasından.
Seyrederken gökyüzünü dilekler tutulur,
Kayan yıldızların sönüp yok oluşuna.
Dev kesilir duvar dibindeki kangal dikenleri,
Korku salar ürperten görüntüleri.
Karanlığa boğulmuş arzuların sahnesi sanırsın,
Ayaz esen rüzgârlı bozkır gecelerini.
Durmuş Karabağlı
2014
Şiirin sahibi
Cevap Yaz