Tıpkı
salgın bir hastalığın pençesinde kıvranır gibi
vagonlar dolusu hüzün’sel kalabalığa karışmış yalnızlar
bilmem ki daha kaç bahar ağlama makamında
ciğerinden yolcu uğurlayabilir bir insan ?
kaç kutu mendil tüketince diner ki bu gözlerdeki
ışık söndüren yağmurlar ?
bilirim ki
umarsız davranmayı seçersin her seferinde
sesinden öperek uğurlarken seni
oysa; ürkek bir kız çocuğu kadar utangaçtır
sana her gelişimdeki telaşım
Akdeniz kıyılarında arsızca açan
zakkum çiçeğiyim aslında
korkmana gerek yok
sadece kendime zarar verir zehrim
dokunmam senin "gündüz mutluluğuna"
gecelerini bana ada/ avunurum yokluğunda
izin ver şiirlerin dökülsün dudağından gerdanıma.
bil ki sen susarsan,
Haziranda kar yağar saçlarıma
Tanrı şahit;
bu gece de sımsıkı kenetlendi birbirine tenimiz
rahme yeni düşen cenin çıplaklığında
bak
yine güneş doğmakta tepelerin ardında
hadi yıka yüzünü şair, düş mahmuru dudaklarımızın ıslaklığıyla____