Ne çok zamanlar eskidi
Sesinin tenime değmeyeli
Gözlerimin gözlerini keşfetmediği
Ne çok zamanlar eskidi
Yokluğunu taşıya taşıya avuçlarımda
Yokluğunu mahkum ettim bu kente
Bu kentte en çok yokluğun beladır başıma
Kaç zamandır gülüşlerini tavaf ederim.

Söyle kaç boyutludur göklerin
Belki çok zamansız geldin
Bu en sürgün günyüzüme

Şimdi bir varsın bir yoksun gözkapaklarımda
Yoksan sonu intihar geceler
Varsan gözlerin kaybolur göz retinama.
Ben senle seyrederim mevsimleri
Tomurcuk açmış narları
Gözlerinle dinlerim Mardin’i
Mezopotamyalı sabahlarından öperim
Gülüşlerin kaybolur şiirlerime
Ve bu yüzden senden bahseder üşümelerim
İhtiyar bir gecede buldum bu sarhoşluğu
Gölgelerin çöker üstüme
Yüreğime uykusuz isyanlar seriler
Ve sen hiç kalmadın bu eşzamanlı uykularda
Sanki hiç sevişmedik bu şehirde
Sanki hiç tartışmadık bu şehirle...