ucu bucağı olmayan bir özlem var içimde,
sığınağına sarılmış bir bulutun yalnızlığını,
ve güneşin yer yüzüne uzaklığını sahiplenir gibi,
öyle içten, öyle sessizce sevdim seni.
içimde fırtınalar biriktirdim.
bazen poyraz oldum üşüdüm,
bazen meltem rüzgarları gibi,
bahara yakın bir mevsim oldum.

biliyorum ki;
bu tufan bir gün sona erecek.
bir gün mutluluğun ellerinden tutacak ellerimiz.
sonra güneş doğacak.
her gün doğduğundan farklı,
her gün aydınlattığından daha aydınlık.

seni sevmek,
bu uğurda direnmek gibi,
ve sesinle sesimi,
bir nehir yatağında seviştirmek gibi,
bir ülke gibi, bir gök gibi,
ve bir okyanus mavisi gibi,
ve bir ekmeği bölüşmek gibi,
seni sevmek,
bu ahmak dünyanın karşısında,
abdal gibi, maşuk gibi yaşlanıp,
gülen yüzüne dokunmak gibi,
seni sevmek,
adımı göz bebeklerinde okumak gibi.

ve biliyorum ki;
bir insanın içinde özlem varsa,
mevsimin hiç önemi yok.
kalp her yalnızlık da üşür.
ama benim üşümem yalnızlıktan değil,
sensizlikten sevgilim.

unutma ki;
hiç umursamadığın bir insanı,
umursadığın zaman pişman öleceksin.

#ibrahimdalkılıç

07/06/2016
22:15 izmir