Ölüm kapımı çaldı sonra,
Kefenime sarıp sevgimi
Göçüp gitmek istedim.
Bu karar belki
Yanlışa doğrudan
Bir adım daha yakındı,
Ama gemiler çoktan yanmıştı...

Hastalığımın ondördüncü günü.
Sevdalı yüreğim sıkışıp duruyor şimdilerde.
Ellerim titriyor, terliyor.
Ellerim;
Ne kadar özledi ellerini...

Dudakların hep çatlaktı.
Şimdilerde benimkiler de hep çatlak.
Seni hatırlatıyorlar bana.

Bazen nefes alamıyorum.
Eskiden Karadeniz’de metrelerce dalardık.
Şimdi düşününce
Sanki daha bir daralıyor içim...

Burnuma takıp durdukları
Şu borulardan sıkıldım.
Bilirsin ben gelemem böyle şeylere.
Hastanelerin kokusunu hiç sevmem.
Hastaları da sevmem,
Hastayım...
Nefret ediyorum her şeyden...
Kendimden, acizliğimden
Nefret ediyorum...

Gece yere düşmüşüm.
Gücümü toparlayıp kalkamadım...
Bir paspas gibi sabahladım,
Sürüne sürüne bir sürüngen gibi...

Gecenin bilmem kaçı...
Üstüme çöküyor geceler.
Günlerden...?
Bilmiyorum hangisi.
Saymıyorum uzun zamandır.
Şu ilaçlar daha beter etti beni.
Yalancı diyorum şu doktorlar.
Topu yalancı.
Hepsi öldürmek istiyor beni.
Babamı da öldürdüler zaten...

Eminönü’nde herhangi bir oltanın
Ucunda asılı balık gibiyim.
Ölüm tıklıyor kapımı,
Davetsiz geliyor namussuz...
Ben inat ediyorum,
Almıyorum içeri...
Girecek biliyorum.
Kapıdan kovsam
Bacadan girecek...

Her şey değişiyor,
Her gün biraz daha değişiyor.
Bir tek sevgim değişmedi...
Seni seviyorum.
Öylesine araya sıkıştırmak istedim...

Seni seviyorum.