Kalbimin çıkmazları adınla barışıyor
Ve bir çocuk elleri içimde yarışıyor.

Sürgündü yar yüreğim yüzüm bir kez gülmedi
Sustum ağlayıp sustum hiç kimseler bilmedi.

Bulutların altında acılarla yıkandım
Hala düşünüyorum ben sana nasıl kandım.

Biz olmayan zamanın sevda neferleriyiz
Aşk ile doğduk canan biz aşkın erleriyiz

Sessizlik bana kalan bir çığlıktır bilesin
O çığlığın içinde gözyaşımı silesin.

Yazdığım her bir satır adınla örülüyor
Sana çıkmayan yollar şimdiden görülüyor.

Nakış nakış işlenen kilimsin gözlerime
Soframdaki ekmeğim katıksın sözlerime.

Her kar tanesi ile dökülürüm yoluna
Islanır saçlarında dolanırım koluna.

Gözümü çekip bizden seyrine dalıyorum
Yükü ağır dünyanın üstünden alıyorum.

Gökyüzü çok karanlık bütün yıldızlar çıplak
Ne benden seni götür ne beni bana bırak.

Gecenin şişesinden savrulup akıyorum
Mimlenmiş duyguların ardından bakıyorum.

Nasıl anlatsam her şey sona yeni bir adım
Yokluğun ki çekilmez azabımdır anladım.

Sevda nöbetlerinde yansa kalbin elleri
Vazgeçmem yağmalansa aşkın bütün halleri.

Her hüsranı yüklendim her karayı akladım
Tutulunca yağmura kendimi yasakladım.

Sokağın bir ucunda o pencere açıldı
Perdenin arkasından güneş gibi saçıldı.

Gel artık kaldım işte bozkırın çorağında
Bekliyorum ben seni sonsuz aşk durağında.



05.06.2016

Rasim YILMAZ