kahpe bir çok sözcük cılk olmuş dilinin ucunda
ağız pelensekine hiç yakışmayan
ve başucumda gezinip de duruyorken kokun
ruhsuz gönlünün karanlık bulutları emiyor gözyaşlarımı
kol saldı ömrüm artık yalnızlığına
sonu görünmeyen yepyeni bir başlangıçlarla
hadi boş durma da sende şu haline birazcık da olsa ağla

sen ki
vefasız bir oyunun oldun ya satılık bir figüranı
hissizliğin ıssızlığına gömdün bu garip başımı
tek bir kalple kaldım artık ıraklarda
ister sor istersen ara
gidişim kalacak içinde kronik bir yara
görülmez ki koyup da giden Kafdağı’ndan da ırak
oysa hep soluğun serinletiyordu yüreğimi
açarak içimi dışımı ve yüzümün rengini
ben öyle hissediyordum belki de
ah ki yar ah
gönlüm şimdi zifiri mi zifiri bir karanlık
koydu be içime bu kalleşçesine ayrılık
artık ismin gömüldü gecenin gizemine simsiyah

oysa ki
içime sığmayan daha ne hayallerim vardı
hep yalanların yılan gibi dolandı
yaptığım ve yapacaklarıma
yarım kaldı aslına münhasır düşlerim de
kopartmaktan korktuğum sevgimin
şimdi ölüsü var ellerimde
kahkahasız gülümsemem de yok artık
her bir şeyimi o kokuşmuşluğuna bıraktım

bil ki sen
ati mi bir çırpıda silerken kirli mi kirli o ruhunla
ben sessizce damla damla eriyorum
örtüsünü açtım artık o karanlık huyunun
şimdi mi?
çökmüş bir Vuslat’ın kuytusunda siperleniyorum

hey gidi günlerim hey nereye koyup da gittiniz
ey aslı olmayan dönek dilber ya siz
bu neyin garezi ki taşıyıp da tuzak kurdunuz
değer bilinirliğe hiç vermediniz pay
nedendir ki
onca oyun ve düzmece
hep karanlık her anı sanki de bir gece
neden ki
onca emek ve sevgi bir çırpıda silinip de gitti kalleşçe

hiç nimetine sırt çevirir mi ki bir insan
veli nimetine küser mi hiç şükrü bilen
bir köpek bile sahibini kandırmaz
içinde varsa ki vicdanı biraz

özgür ettim yalanlarını artık dillerinde
bıraktım tüm oyunlarını bensiz sahnelerinde
rahatça çeviri ver dalaverelerini
kopuk ipin ile artık istediğin pisliğe de dolan
muaf bırak artık sende benim bu saf yüreğimi

bak artık
hiç güneşim doğmuyor ruhuna her anın da gece
hile ve desise ile kurduğun o yuvan da bir ucundan yıkılıyor
hiçbir zaman unutma ki
tüm yaptıklarını da bir bir kusacaksın günü gelince
kafanı vurduğun duvarlara da çok yazık olacak
iyiliklerim ki her an kabusların da kalacak
kalbinden hiç çıkmayacak bu sır dolu karşılıksız bilmece...



(05.06.2016) AZAP…