Fırğun sahipsiz kaldı koşacak öküzü yok
Saban paslandı öyle sürecek kimsesi yok
Evlatlar çekti gitti evinde neşesi yok
Boşa geçen ömrüne yanıyor Memik amca


Gücü takkati bitmiş kambur düşmüş beline
Gözleri az görüyor yetinmiyor kendine
İşi gücü bıraktı bir kaç yıldır boş öyle
Yiten giden zamana yanıyor Memik amca


Tarlalar çorak olmuş ekilmeden bitmiyor
Ambarın dibi çöktü çoktandır açılmıyor
Harmanı garip durur rüzgar cirit atıyor
Kafası avucunda sıkıyor Memik amca


Damın merteği çürük zor ayakta duruyor
İki tek yağmur yağsın hemen eve damlıyor
Çulu ıslanmış tozlu rütübet nem kokuyor
Elleri bir tarafa sövüyor Memik amca


Azığı’da tükenmiş kiler parlatmış taşı
Yakacağı yok gibi çetin geçecek kışı
Bir tek umudu varmış oda yaşlı maaşı
Kalbindeki sızıyı ovuyor Memik amca


Topal keçi yaşlandı bugün yarın ölecek
Bir tek sığırın südü neyine ne yetecek
Yaşlı garip yoldaşın sızısı dinmeyecek
Yanlızlık korkusuna dalıyor Memik amca


Mehmet Kılıçel