8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1252
Okunma
Büyüdüğümü bil!
Bir yol...
İnsanların arasından kaygıyla geçen biri
Adımlarına eklenen yalnızlığı
Gözlerindeki kırmızı yalnızlığa vermiş
Bir kitabın içine sıkışmış kendine özgü sözdizimiyle
"Kalabalık bir kentin sokağına bırak"mış
Bedeni genç ruhu yalnız,
Hayatı yaşlanmış...
-Büyüdüğümü bil!
-Ben hiç büyümedim ki
Bir yaz gecesi zaman
Bir balkon, bir su, bir boya
Fırça izlerinin kaldığı hayat.
Hala aynı inatla kavga ederken ruhuyla
Bir çocuk hayatını boyadığını hiç bilmeden
Renkleri alıyor fırçasına
Üç kırmızı
Bir mavi...
Yaş günlerine düşüyor bazen
Yaşlanıyor
Görüyor
Öğreniyor...
Kırmızı gözyaşı rengi ve acı,
Mavi düşler...
O yaz akşamında bir çocuk
Bir hayat boyuyor.
Önce kırmızıyı seçiyor
Sonra maviyi
Sonra mavi üstü kırmızı
Mora çalıyor düşler
Çocuk ağlıyor...
Cevap Yaz