Açınca dünyaya badem gözünü;
Süt diye içersin ana özünü!
Hep analar anlar yavru sözünü,
Ancak ana sever buna dayanır.

Kucakta sallanır uyusun diye,
Beşikte üllenir büyüsün diye;
Çabuk emeklesin yürüsün diye!
Ancak ana sever buna dayanır..

Bir yaşında tek,tük dökülür sözler;
Açar gözlerini, babayı özler,
Sevgisiz,şevkatsız çekilmez nazlar.
Ancak ana sever buna dayanır.

Yedide okula çekingen başlar;
Kirpikler kurulur,kararır kaşlar
Bulur okulda başka arkadaşlar!
Ancak ana sever buna dayanır!

Beş sene okula tutup elinde;
Şarkılar dinleyip;tatlı dilinden;
Küçükler büyür mü kendiliğinden?
Ancak ana sever buna katlanır.

Odalar dar gelir sokakta oynar;
Yanaklar kızarır,kanları kaynar!
Yavaştan yavaşa hayatı anlar,
Ancak ana sever bundan tat alır!..

Nazları çoğalır hemen darılır!
Kalpleri sırçadan çabuk kırılır
Af eder analar, ona sarılır!
Ancak ana sever buna katlanır.

Yaş on beş olunca gözlerde sisler!
Aynalar dost olur kendini süsler;
Sarar gönülleri karışık hisler;
Ancak ana sever buna dayanır.

Dersleri çoğalır yüksek okulda;
Bilgisi,irfanı artar bu yolda,
Gözü evde değil;hep sağ,solda!
Ancak ana sever buna dayanır.

Okulu bitip de yari bulunca;
Güzel bir yuvayı kendi kurunca,
Kuş gibi doğduğu yerden uçunca!!
Ancak ana sever bir murat alır!

Seneler gün gibi sel olur akar!
Büyüten hüzünle geriden bakar;
Bayramlar ,bayrama tebrikler kokar.
Ancak ana sever buna katlanır

Süleyman ÜSTÜN
(1989 )