Geçmiş zaman zahar
Baharın yeridiği bir diyar
Düşlerin tavan arasında tavatırlıkla
Malemeyte uğradığı bir anda
Hüsmek çıka gelir kan topladığın ağzında
Kussan olmayacak bu durumda
Bu kadar çok bilmediğin kelime varken
İçini boşaltmak hiç doğru değil aslında

Kendime katlim belirginleşirse
Birkaç kelime dizilir yüreğime
Sonra düşer boğazımdan sessizce
Ve dizilir yere
Yerse baharın yeridiği bir diyar
Yani geçen zaman
Adınla durduramadığın
Unutamadığın yaşam

Vurulduğun yani üst üste kurşunlar yediğin
Yine de kanamadan yürüdüğün
Durmadan aksiliğini küstürdüğün
Belki kendine küstüğün
Dakikalarla bana
Saniyelerce sana
Salisenin hesabını soramadığın yalnızlığınla
Kıştan kaçmış baharı öldürüşün
Ve gömüşün yeşillikler altına

İşte bu yüzden yerimemeli bahar
Yeri güzel zaman geçmiş zahar

Ah dinlemedi beni

Sonrasını umursamadan
Düşürmüştü işte dalına çiçek düşen ağaç
Çocuk umutlarını onların
Durur mu onlar
Çöydürüp dibine kaçıp gitmişlerdi
Köküne kadar mayısı yaşıyordu
Lallik olmuş kendinden geçiyordu
Lallikliği de kendinden bilirdi

Mıttığın içine tomurcuk kattı
Debbiği yediğinde
Yere düşen ham meyve kanadı
Kan akarken damarı belerdi
Öteden esti
Kıpraştıkça bitti
Parça pinçik gövdesi
Bahara yenildi

Yaprak döktü
Leçeğiydi giydiği yeşil
Doladıkça kuru dallarına
Töllü belki ağır aksak
Belki de bir lopak
Düştü başına
Kara buluttan kalma bir parça ak

Kuşkanada pişen aş ölü bahar dalıydı bu sefer
Her şeyi araya vermişti
Güğüm içinde kendini yuğmaktan hiç vazgeçmedi
Böğründen kendini söküp gitmişti
Yani namıssız bahar küfre yenildi
Yeridi gitti