Gözlere düşünce, anıların seyiri....
Yanaklardan süzülüyor, bir veda busesi...
Hey dokunulası hatıralar...
Tozlu rafların arasında,
Örümcek ağlarıyla gizlenmiş
Oahu dolu bakışlı, o satır aralarına gizlenen,
O seyyah akşamlarda
Yalnızlığın seromonosini söyleyen ,
Yalnız koca şehir.

Nasıl da tepelerden aşağı sarkan
Umudun gövdesine sıkıca uzanmış,
Sanrılarına kapılarını açıyor,
İçine tuz ekmek bandırıyorsun....
Yürek kara,yürek mavi ile yeşile boyanmış...

Baharın resmini çizerken, kaygıların,
Süzülen bir kanat gibi , geçiyor umudun ortasından..
Kıyılarına ulaşırken yalnızlığının ...
Bir adayı konuk ediyorsın hüznün tam ortasına..

Hüzün kara... hüzün yeşile boyanmış...
Hüzün mor akşamlardan kalma...
Eskimiş anıların içinde bir tını...
Kalem keskin irili ufaklı hecelere bölünürken ,
Her bir anlamı ifadeden ,yoksun ,yetim kalıyor...

Kelimeler kifayetsiz...
Duygular yitik kulelerde hapis ...
Bir tek umut, bir tek sen ,
Kök salıyorsun, bir yaprağın dalına..
Dal kırgın... dal küskün...
Dal; zıpkınsız dalınan deniz...
Deniz derin ..
Deniz yakamozların gölgesinde
Doğmayan yarınların seyirine dalmış


GİZEMM