Ay solurken geceye.
Aklın en yangın yerlerine
Düşen cemrenin, tekrarıydı yalnızlık
Senfonisi; fesleğen kokusu,
vurgusu; ahmak ıslatan yağmur/
yankısı; melodram

Bunun içindir, erken gidişlerim,tükenişlerim
Hepsi bendim,
Benim olan da senindi
Bilir miydin/yalnızlık seninle güzeldi
Sen iterken ,tünemiş gecelerin koynuna
Ben ,yükselirdim sanrılarımla ,senin kokuna

İşte öyle gecelerden bir gece
Gene dolanıyorsun, dilsizliğimin her hecesinde
Ben bitik,sen yitik
Ömre hüzün bulaştı,anılar silik

Bu mekansız çığlıklarımın essiz atlası
Ya fırtınalar koparan gemiler ile gel
Ya da göcebe cığlıklarınla, çınlat odamı
Çünkü,her duvar gidisinin, ninnisinde

Her kutsanmış yalnızlık çığlıkları
Böyle mi öykünür, gecenin renginden
Giden mi eksilir, kalan mı
Ertelenmiş bir sesleniş bu, biliyorum
Gel ,eksik yanım,
Yalnızlığında parçalandı ,tüm aydınlıklarım

Gizemm