Kırdığın şu kalpte bıraktığın izleri
Bilsen hissetsen ne acı verdiğini
Zulmünle gecen şu kısa ömrümü
Ağlarsın sende bilsen çaresizliğimi

Sevgi aşk tecrübeni bende denedin
Benden sonra nasıl bir sevgi hayal ettin
Herkese gülücük dağıtıp kendini mi akladın
Zamanla sende ağlarsın düştüğün hallere

Kırıldıkça kalbim içime attım acılarımı
Belli etmedim içimdeki kanayan yaramı
Gizlice sildim akan sıcak göz yaşlarımı
Anlasan çektiğim acıları sende ağlarsın

Yaşananlar düşünceler değişir günden güne
Bahanelere sığınırız yaptığımız hatalarda
Güzel söz duymak için bakılır candan gözlere
Gecen günlerime yandığımı bilsen sende ağlarsın

Ateş düşen yüreğime su döküp söndürmedin
İlk göz ağrımdın yalnız seni gördüm sevdi yüreğim
Yaşadıklarım ders oldu şükrediyorum Yaradan’a
Yaşadıklarımı anlatsam üzülür ağlarsın halime

Geride bıraktın kırık dağılmış kristal bir hayat
Aldığın her nefeste sıcaklığımı hisset dudaklarında
Onarılmaz kırık bir kalp bıraktın bende geride
Aşkın ihtirasın gücünü bende denedin

Gurur yaptım kendime sevmemeyi öğrendim
Güzel beni sevse de mümkün değil bu kalbe girmesi
Perişanlığımı belli etmeyeceğim dosta düşmana
Kimi deli desin kimi virane ne derlerse desinler değil umurum

Vasıf’ım meylerle donatılı masalara oturmayacağım
Loş ışıklar altında kişilikler dönüşür tilki ruhuna
Anlam ifade etmez söylenen duyulan sözler
Ayrı bir ruh alemi yaşanır o tozpembe dünyada

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
01.05.2016 PAZAR