Yürümenin başlangıcı ilk adımdır.
Sahi nasıldı o ilk adım, hatırlayanınız var mı ?
Sanmam,
Fütürsuzca, hesapsızca, atılan bir adım
Etrafındakilerin sevincini görmelisin
Yere göge sıgdıramazlar seni
Ama sen farkında değilsin
Sonu nereye varır Allah bilir.
Sonun başlangıcına atılan ilk adım.
Onca sevinmek bunun için
Bazen gündüz bazen gece geçer günler.
Çoğunlukla yaşadıkların gri dir
Anlam veremediklerin işin cabası
İlgi alaka yüksek, hep öperler yanaklarını
Sen neyi ne zaman öpeceğini düşünmeden
Besin ambarı olarak gördüğün Annen ve sütü
Ne aranıp bulunmaz bir nimet, oda Allah vergisi.
Derken netleşmeye başlar yaşadıkların
Rengarenk bir dünyada çocuksu yılların
İleriki yıllarda bazen anımsayacagın
Ama şimdi önemsemediğin o güzelim günlerin
Mevsimler gibi oda terkeder seni
Başkaca terkedenler gibi
Terkettiğinde olur zaman zaman
Yaşamak için emdiğin sütü terkettiğin gibi.
Hayati önem taşısada dönüp bakmazsın ardına
Öbek öbek, yığın yığın anıların
Gülüşlerin gözyaşların
Hepsi iç dünyanda saklı
Gün gelir ömrünü bohça yapıp sırtına vurduğunda
Meçhule atarsın adımı hesapsızca
Ummadığın bir zamanda, yüzünü hafif hafif serinleten rüzgarla
Hayatla tanışırsın ikindinden sonra, akşama çeyrek kala
Tadı başka gelir yaşamın, çiçeği başka açar güllerin
İnsanları başka görürsün heyula
Başka söylersin türküyü
Bir başka dinlersin müzikteki ezgiyi
Geçici olduğunu bilmeden yüregini ısıtırsın
Tatmadığın duygularla, karşılaşmadığın huylarla
Yaşadığını anlarsın Hayatı hissedersin damarlarında
Akmak istersin su gibi, çoşmak istersin ırmak gibi
Nasıl anlatırım bu duyguları bilmem ki ?
Sonu ne şarkıya benzer ne de güle
Acı gerçekler şamar gibi iner yüzüne
Ah çekersin derinden
Anlarsın;
Yürümenin başlangıcı, adım olsada,
Ölümün doğumla başladığını.
Her doğan sonsuzluğa atar ilk adımını.

Oguz99