Bir zamanlar yar diye gözlerinden öptüğün
Şimdi o gözlerini başkasında açıyor
Küfür dahi söylese sözlerinden öptüğün
Seni gördüğü yerde köşe bucak kaçıyor
Dur desen dinlemez ki bu sözümü duy bülbül
Sözünün geçmediği dalda ötme ey bülbül.



Söyleyecek tek sözü kalmayan ozan gibi
Al sazını eline düş artık gurbet ele
Kim anlar kimler dinler senin gibi garibi
Gün gelir devran döner düşersin belki dile
Geçmişi bir kar diye bundan böyle say bülbül
Sözünün geçmediği dalda ötme ey bülbül.



Güneşe küsülmez ki yakıp kavurdu diye
Sen aşıksın su diye ağlamak neyin nesi
Bilmezmisin aşk denen Rabbinden bir hediye
Hala neden suçlarsın yaktı diye güneşi
Bundan böyle her mekan senin için toy bülbül
Sözünün geçmediği dalda ötme ey bülbül.



Ne sanmıştın sevdayı hep güllük gülistan mı
Acı en çok satılır sevda denen tezgahta
Canana mı yanılır yoksa yanan bir can mı?
Tevekkül et sus artık sitem etme bu bahta
sevdanın efrakını utanmadan giy bülbül
Sözünün geçmediği dalda ötme ey bülbül.



efrak: ayrılmış



Ayvazım DENİZ