Satır satır susuyor insan
Sabırla yaşıyorken

Gül sustalı bir mavi kışkırtıyor
Güzelliği emsallerinden ayrı tutarak

Kıyı olsa kimse yanaşmazken yalnızlığa
İçimde binlerce ben hucum ediyor

Sen çileden çıkıyorsun rüya işte
Bir çiçekten açıyorsun niyetini

Salıncağı oluyor dün ile önceki gün arasında
Rüzgara eman veriyor eteklerin

Milim şaşmaz bir saat akıyor üzerime
Kayıtsız kalıyor ölüler

Sence sende anlıyorsun galiba
Kuyunun dibinde gökyüzü düşkün

Her ihtimal kolluk gücü değil işte
Bazen bazı kadınlar fahişe oluyor

Benden bu kadar tüm uzaklıklar için
İçiyorum içimi kafayı bularak

Her şey senin sıcaklığın beyaz kan ter içinde
Kılıfı yok değil ufkunun düşüncede

Gelince gelmiş olunmaz diyorsun ya
Haklısın bu ihtişamın muradı yok aslında

Benim sakız olduğum tek ağız sen değilsin
Kotardığın güneşleri girişken kılabilirsin

Masumca konuşan asıl zalim olmasın
En çok ondan muzdariptir karıncalar