feci
bir kere çıktın mı o kapıdan
ardım sıra söyleşirdi kırlangıçlar diledim ! üstüne örttüğün yorgan ben olaydım ama çocukluğumu geçirdiğim avlu su içtiğim şadırvan kurudu kurudu yağmur yemiş saçlarım Rahman Rahim Racim feci yorgunum feci iki damla gözyaşında saklıyken sevdam hangi dilden seslensen oralı olur yüreğim kalbim ki! mezarlığıdır aşkın tırpanında azrailin kanıyor yüreğim sicim sicim üç el silah sesiyle dağılan gururumu yamalıyorum pişmanlık müzesinde kan sızdıran bakışların ortasında arşınlıyorum eşkıya sokakları bütün sokaklar piç dört tarafım ağır nikotin kokusuyla sarhoş tutup kelebeğin ömrüne işledim aşkı nakşederek sensizliğimi beş vakit sesini bekledim her gün yeniden doğmak için ki ben aslında ’yüreğinliyim’ sevgilim ’ölümü sever gibi seviyorum seni’ ölümü sever gibi |