Küskünüm,kırgınım gecelere
Günün hayhuyu anlamsızca geçiyor yanımdan
Ne zaman gece düşse güne,içime ateş düşüyor
Yokluğun gecenin siyahında bir hançer gibi
Her gece,geceyi kurban ediyor
Sana akan duyguları,gecelerce infaz ediyorum
Ardınsıra koşan heceleri ipe diziyor
İçimde ağlayan sözleri damla damla kurutuyorum
Kaç gece özlemleri koynumda uyuttum
Anılara, anne şefkati ile sarıldım
Aşkı kalbimle beleyip, acılar beşiğinde salladım
Yanağımı ıslatan sulu sepken gözlerim
Damla damla karanlığa aktım
Dilimde adı sen olan paslı tat
Arabesk sabahlara uyandım
Her gece
Ruhumun hüzün duvarlarında yüzün resimleniyor
Keşkeler belkilerden medet umuyor
Kendimi yollarında dolaşırken buluyorum
Bulamayacağımı bile bile
Sana giden diyarları adımlıyorum
Ay ışık vermiyor,kapatıyor yolları
Kapatıyor sevdana açılan kapıları
Aklımda sırtını dönüp gidişin
Beni gecelere mahkum ederek gitmiştin
Sen giderken susmuştum
Küsmelere sus kalmıştı dudaklarım
Vedaya ağır kelimeler yüklemekten korkmuştum
Eşiğime astığın veda hala duruyor
Ben her gece o vedayı yeniden yaşıyorum
Kara bir delik gibi yokluğun
Şimdi;hasretinden yırtılan yanlarım kanıyor
İçim acıyor,acıyan yanlarım susmuyor
Vedalara kırgın,gecelere küskünüm
Sensizliğe doğan mehtaba kırgınım
Gel!
tükenmeden dizlerimde derman
Al sensizliğin paslı tadını
Sevincin tebessümünü dik dudaklarıma
Yüreğimde sevdan
Hala seni beklemekteyim yar
NESRİN DEMİRTAŞ