Tatil yapmayan hüzün, pazar sabahında kapımı çaldı bir an.Kimsesiz insanları düşündüm...Yalnızlığın verdiği hüzün,yalnız bir sabaha uyanmanın kederi ve "günaydın"diyebileceğimiz kimsenin olmayışı çok acı!

HÜZNÜM
Bir düşün /düşünce akımında sürükleniyorum
Aşka intihar bir afişte asılı gibi seyrediyorum
Yalnızlığıyla barışık yüreğimde tükeniyorum
Karbon kağıdı gibi hüznümün tekrarı her günüm

Yüreğimde sıkıca kundaklanmış bir hüzün
Hayat boğuyor beni nefesim bile küskün
F tipi kalbim müebbet kederlere sürgün
Bedenimde büyür, sarıp sarmaladığım hüznüm

Bir el götürüyor beni olmazsa olmazlarıma
Taşıdığım yük ağır geliyor sırtımdaki yıllarıma
Baktığım aynalar küskün ağarmış saçlarıma
Acılara uyanır, hüzünle belenmiş her günüm

Dibe vurmuş bir yaşantının eşiğinde
Elim ayrılığa sıfırlanmış zilin düğmesinde
Beynim, dimağla kalp arası düşüncede
Yoklukla varlığımın hemhalidir her günüm
Nesrin Demirtaş