Yitip giden gençliğim nerelerdesin
Seni nerelerde bulurum bundan sonra
Seni bana getirene dünyalığımı veririm
Ey gidi gençlik çalmaz mısın kapımı
Ne günlerimiz vardı senle her şey toz pembe
Dağlar taşlar düz ovaydı gönül durmazdı yerinde
Koşar, atlar, zıplar uçardık sanki göklerde
Keskin bir bakış attık mı, kızlar takılırdı peşimize

Şimdi gözlerim kapıda mazileri yaşıyorum senle
Belki o günlerimiz gelir diye beklerim ha bekler
Nerelerden geleceksin ki günden güne eriyorum
Çiçek gibi açmıştık şimdi dönüyoruz soluk bir gazele
Senle neler, neler yaşardık bu zamanlarda
O zamanlar hoyrat uçaraydı hep fikrimiz
Şimdiki aklımızla yaşasaydık keşke o zamanları
Hoyratça yaşardık tutulmazdık düşseler de peşimize

Büyüdük yaşlandık şimdi senle ben koyun koyuna
Kalkamıyoruz oturuyoruz şimdi sandalyede gönül, gönül e
Bir bardak suyu bile alamıyoruz ne oldu böyle bize
Mahşerde otuz üçünde olacakmışız bekleyelim mi o günü

Ah gençlik senle ne sevdalar peşinde koştuk
Karaydı gözümüz alayına meydan okurduk
Yüreğimiz bileğimiz çelik kadar sağlamdı
Ekmek babadan su gölden
Zorluk mu vardı o zamanlar bize
Karşımıza kimseler çıkmazdı güvenirdik yüreğimize
Kar fırtına yağmur çamur demez yol alırdık hep
Darılma bana,
Gönlüm senle beraber ama hücreler ihtiyar
Koşmak isterim dağlarda ovalarda ama yetmezki takat

Yaşadıklarımız olgunlaştırdı her halimizle bizi
Peşimizde dolanırdı esmeri sarışını kumralı
Havalara girer pas vermez idik
Bizde çok koştuk ha boşuna
Her gün ayrı bir macera peşinde geçiyordu günlerimiz
Kafa kağıdına bakıyorum da çok olmuş bana verileli
Acaba yanlış mı yazıldı o doğum yılı tarihi ve günü
Senle olan halimle şimdiki halimi kıyaslıyorum da
Hayır olamaz çıldırıyor muyum ne,
Yine de bekliyorum kapıda seni

Gökte ucan kartalların kanadı altında mısın
Şahin bakışlarla arıyorum seni köşe bucak
Kuşlardan haber sorar kumrularla dertleşirim
Kelebekler kuşlar pır, pır kanatlarını çırpar
Bana nispet edercesine

Haber saldım dağlara ovalara yok seni gören
Yatağıma yatar uyku tutmaz ki gözlerimi
Döner dururum sağdan sola durmadan
Yatağımın yanındaki çekmecemin gözlerini karıştırırken
Eskilerden kalma kağıtlarda yazılı anılarımızı buldum
Demet demet yazılı kağıtlar da hatıralar var,
Vay be diye sevince boğuldum
O zamana dair yaşadıklarımızı sevinci buldum
Hangi ağacın gölgesine hangi taşa yaslanmışız
Yazmışım her şeyi gün be gün okudukça göz pınarlarım çağladı
Her anı burada yazılı hüzünle sevinçle sayfalar dolu
Nerelerdesin arıyorum ah gençliğim şimdi nerelerde

Vasıf’ım bir kaç adım sonra Atmışın duvarına çarpacağım
Yavaş yavaş eridi yüreğimdeki karlı dağlarım ve buzlarım
Şimdi sele döndü ömrüm alıp götürüyor beni meçhul yerlere
Ah gençlik sen gittin gideli güldüremedim bir gün şu asık suratımı

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
02.05.2016 PAZARTESİ