Kalan hiçkimse yok dağıldı kalabalıklar az evvel
Şimdi kendi yurdumda olan kalbimde kaldım kilitli
Suskunluğa alışkın değilken dilim sükut etti
Tutundum Rabbe belirginsizliklere karşı açtım tevekkül yelkenimi

İlerliyorum, korkularımı tevekkülle aştım
Senelerce meselelerin arkadından baktım
Meğer dünya muhabbete küskünmüş
Fânî olan bekâ olanı anlamazmış anladım

Anladım ki boşa ağlamışım yanmışım
Ağıtlar konağında kendimi ağıtlarla ağırlamışım!
Şimdi farkettim susamışım
Tevekkülden bîhaber ruhumu aç bırakmışım

Dağlanır yüreğim! Parça parça kesilsende yakılsanda asla!
Ama asla vazgeçme, tutun tevekküle
Kendini verme eline şeytanın, teslim etme!

Asil bir duruştur tevekkül selam ona tutunana
Zira eğmemiştir kimseye başını O’dan başkasına!
Bak her şey kayıyor avuçlarının arasından
Anla ki yok küllü şey’in Kadîr O’ndan başkasından