içim çöl
gözlerim deniz hali
kalabalıklaşan yalnızlık gibi
tutunur tayfaların cesetleri kirpiklerime
rotamdır simsiyah kefenleri

evcilik oynardık bir zamanlar
çoğalmak için
azaldık büyüdükçe

kılı kırk yardık kırkında
pul pul döküldük

nefes almak çok zor artık
başka bir sebeple büyütülse de camlar

o kadar çok batık gemi vaki
ki ruhuma
hiç bir halatla çekemezsiniz ışığa

yalandı sevilmek
bölerken ayrılık gününe denk gelen sevinci
köprüyü yıkan diğerleri değildi
eriyen renk elindekiydi

gizlediğin her duygun
idama götürdü seni
hala suskunsun

içindeki egoları acıyla bitiren
azgın talanların kurbanı
saydam çocuk
hala senden parçalar gezinir içimde
kıyamadım emanetine
bilen umuda diye

oyalanma artık yitirdiklerinle
ip atla
acık
kaşıkla annenin kasığından sevgiyi
olmasın hiç bir mülkiyetçiliğin
şiirden başka
ölme ne olur çocuk




Sude Nur Haylazca