seni denizin ortasında arıyordum bir martı sevinciyle
bir fırtınanın içindeydim, bir kum tanesiydim
ama fırtınanın içinde göğsümde bir gül dikeni gibi kanıyordum
ne rüzgara, ne güneşe aldanırım, ne gözlerinden uzak yaşarım
nede baharın kaçınılmaz gerçeğinden, nede senden

sarıldığım bir yağmur tanesi olurdun
yakıp yüreğimi bir kor ateş gibi
artık kaç küle dönerdim
kaç ayaz beslenir yüreğimde kim bilir

yangından bir özlem düşüyordu gözlerime
ve gözlerimi dikip seni bekliyordum karanlıklarda
bir bir ele veriyordu müebbet bir sevdanın izleri
yaşama küfür ediyordum, içim kanıyordu
ve idam ediliyordum yokluğunun sandalyesinde

nefesimi yıkıyordu yağmurlar ve ben hançer yiyordum
kalbime saplanıyordu rüzgar, en karanlık en dehşetinde
ve seni düşünüyorum, bir yanındaydım bir yanımdaydın
ellerimden tutuyordun, kalbim kalbine düşüyordu
sen üşüyordun, ben sarılıyordum hunharca yokluğuna

gelmeni bekliyordum, bütün karanlık zaman içimdeydi
ama bir yaprak düştü toprağa, sol yanımdan kanadım
dosdoğru sana baktım, sen uyuyordun göğsümün üstünde
sonra kendimi gördüm, ürkek gözlerimle şaşkındım
senden uzak duramam, gelmeni bekliyordum, sen yoktun

sensiz bir gurbetin içindeydim, ayazdım, borandım
bir dağ kaçkını oluyordum, çıplaktım dudaklarım kanıyordu
ve lacivert bir gün batımı düşüyordu çocuk yanıma
sen mavi bir okyanus oluyordun, göğsüm denizin oluyordu
ben boğulurcasına seni arıyordum, sen yoktun
senden uzak duramam, gelmeni bekliyorum

ibrahim dalkılıç

26/04/2016
14:20 izmir