karanlık dağların eteklerindeki o çocuklar.,
gökyüzünden düşen sahipsiz yıldızları toplamak için oradaydılar…
ne silah vardı oyuncakları arasında ne de truva atı.., bilmiyorlardı
yıldızlara benzer o yalancı ışıkların içinde
adı kalleş binlerce ölüm saklandığını…

/sakın o çocuklar nerede şimdi diye sorma bana
öyle yağmur yağıyor ki.., anlatamam…/

...,

öyle yağmur yağıyor ki., gözükmüyor gökyüzü.,
ve yürekler canım kovamıyor., bu havalarda kapıyı çalan hüznü…
ne kadar kaçsa da gözlerimiz., gene yakalanıyor kır çiçeklerine
acısı taze kokular içinde, boyunları bükük
hani bir de uçurtma olsa renklerinde…

/ben rakıya su katmazdım., öyle tuhaf bakma bana
içine gözyaşı damlayınca., böyle oluyor…/

...,

içine gözyaşı damlayınca., yaşamın tadı ne garip acıdır
bütün renkler siyah., mevsimler karakışlarda zemheri ayazıdır…
bir ölüm içinden bin tane seçip ayırsak kendimize., ah gene de
bu çocuklar yıldızların peşine takılıp gider
zulüm., ihanet ve ölüm pes etmedikçe…

/hala o çocuklar nerede diye soruyorsan bana
bak gökyüzüne.., nasıl da parlıyorlar…/



Cevat Çeştepe

O çocuklar., topladıkları yalancı yıldızların yerine geçtiler., gerçek birer yıldız oldular...