35
Yorum
44
Beğeni
5,0
Puan
1934
Okunma

_____“Kamil odur ki koya, her yerde bir eser…
_____Eseri olmayanın yerinde yeller eser! HADİMİ”
Üstadı tellere, bir arşe çekse…
Nağmesi, sineyi taş olsa ezer!
Kimi benim gibi nota ne bilmez;
Yaptığı besteler, dillerde gezer…
Bir gün beste yaptım ömrümü yedi!
Anlayan, “ne kadar hüzünlü” dedi…
Evladı ayalim, hiç dinlemedi!
Dostların tepkisi, gönlümü üzer…
Yazarın, candan bir dostu olmalı…
O dost ki, şems nedir iyi bilmeli!
Nuruyla dostuna ilham olmalı;
Anlatsam derdimi, uzar da uzar…
Sanat ruhu, çokça Allah vergisi;
Kimi resim yapar, olur sergisi!
Kiminin kitabı, notu, dergisi…
Şairler, iğneyle hep kuyu kazar!
Hayatta kalmanın bir yolu eser…
Eser bırakanın yeli hoş eser!
Eseri olmayan, hep kepi keser;
Olur son durağı, bir derin mezar!
Karaman-2016/04
TDK:
Arşe: Keman yayı…
Evlad-ı ayal: Çoluk çocuk…
Kepi kesmek: Üşümek, titremek…
Halil Şakir Taşçıoğlu
ÜSTATLARDAN:
Vezir padişahta, olsa sözüne
Aşkın ateşinin, duman közüne
Öyle ki cananın, kaşla gözüne
Kalem ehli olan, hoş eser yazar
Hattat ol, ressam ol, gazeller oku
Saz ile, kemanla, istersen şakı
Heykel yap, ebrule, sevgiler doku
Yeter ki sanat yap, bulunur pazar.........Aşık Lüzumsuz