İnsan ne diyeceğini bilemiyor
Okyanusu avucuna alıp
Allahı aklına sığdırmak istiyor
Kendinin kaderine bile kadir değilken
Kafi olduğu tek şey kifayetsizliğini
anlamakken
Ne diyeceğini bilemiyor olduğu halin bile aczi içindeyken

Zahmet nedir rahmet ne değildir
Kıyısı olan hangi zamandadır
Ve hangi manada saklıdır varlığı
Kalu beladan beri hala kim değildir mesela
Kuşkuları olduğu kadar mı artar yerçekimi
Bilemiyor yüreğin yükü nasıl taşınır
Yarın denilen umuda

Çok çetrefilli bir şeyken
Hiçbir niyesinin makul cevabı olmamışken
Ve her yenilgisinin en çok sebebiyken "sevmek"
Sanki varlığının yegane alametiymişcesine
Ne diyeceğini bilmeden seviyor insan

Kılı kırk yararcasına yaşayan biri bile
Kefili olduğu herbir şeyin
Kulu olurcasına
Kendinden geçiyor da
Sevmesinden geçemiyor
Zaman denilen mahluk olmasa

Muktedir olduğu herhangi bir şeyin
Haz hanesine kaydediyor
Klasını
Göğün küpesiymiş gibi

Başıboş değil dili oysa
Ya aklına dair yahut kalbinde kökü
Ne söylese ne sussa onların hali
Bilen o değil nasılsa
Acıyı tadan da olmasa ki
Onunda bir tadı vardır diye katlanıyor işte