hep bir şeyler ters gidiyor hayatımda
nedensiz yüzleri örtülüyor kelimelerimin
belki o yüzden önlerini net göremeyişleri
ve belkide o yüzden çığlık çığlığa şiirlere düşüşleri.



karpuz kabuğu gibi düşmek var denize
sallana sallana sürüklenmek nereye gideceğini bilmeden
her vurduğu kıyıda biraz daha parçalanmak yaşamak adına
işte varım demek önemli sanırım
nasıl yaşadığındır asıl olan diyorlar ya
adam sen de
sevgiye atılan her kement
dolu gelecek değil elbet
çöpler de ayıklanmalı
ayıklıyorum işte zamana karşı.



kırmızı çizgilerim var demiştim ya sana
yavaş yavaş maviye çeviriyorum meraklanma
artık ’’net’’ olmayı da terkettim
flu bir gölgem var sokaklarda
düşe kalka peşinden koşuyorum
ah bir de gece olmasa
senin gibi kayboluyor ortadan
nereye bakacağımı şaşırıyorum.



demiştin ya hani ’’bu da geçer ’’ diye
doğruymuş vallahi
bak nasıl da geçti üstümden bulut misali
ıslanmışsın diye alaylı bakışlarını yüzüme dikip
son kurşununu atma gözlerime
kuruyorum işte
ilahi adalet
intikam soğuk yenirmiş
soğuyorum işte.




Ayvazım DENİZ