BEKLEYİN GÖRÜN

Canların,göçtüğü günümden beri.
Hüzündür hayatın tuzu, biberi...
Kime can dediysem söndürdü feri.
Canlar fer olurmu, bekleyin görün..

Benim şiirlerim, hüzünlu kokar!
Koparın bir sayfa, koklayın, görün...
Geçti ömrüm, hasret, çileyle, dertle.
Arada uğrayıp, yoklayın, görün...

Yalnız günlerimde, güneş,lacivert…
Yarab ne zaman bitecek bu dert.
Bu yükü kaldırmaz böyle hiç bir fert.
Sizde aynı yükü,sırta yükleyin, görün...

Dalında bir yaprak, kahvedir rengi!
Hüzün bu, bırakmaz dilde ahengi...
Ölçmek zor, kasevetin yok’ki mihengi!
Dertleri dertlere, ekleyin görün...

Yâd edildiğinde, bin hüzün çöker!
Açan tomurcuğum, canlarım döker.
Duygu yüklü maazim, kendine çeker;
Kuruyan gülümü saklayın, görün...

Allah var, şiire,yakışır hüzün..
Yaş elliyi geçti tutmuyor dizim.
Daha fazla hüznü, götürmez özüm.
Ağaran saçlara,bakında görün...

Erol’un çilesi hangi dem biter.
Dert testisi doldu, kendine yeter.
Kul ne eder ise kendine eder.
Son nasıl olacak, bekleyin görün.