SEVEMEZ OLDUM

Sürüdüm postumu dünya hanında,
Erittim ömrümü,boş mekanında.
Siz uzaktan bakıp mutlu sanın da,
Ben kendimede huzur, bulamaz oldum.

Duymaz eller beni, bilmez yakınır,
Çikar varsa kızmaz, güzel takılır.
Herkes mutlu mesut maske takınır,
Sahtelik içinde, duramaz oldum.

Günler bir,bir geçti zaman yürüdü,
Hayat beni çikmaz yola sürüdü.
Benliğimi sinsi eller bürüdü,
Ben bende kendimi göremez oldum.

Şimdi yaş elli’mi, seksen mi dersin?
Bitmeyen çileyi çeksemmi dersin?
Herkezi bir yana atsammı dersin?
Soruyu kendime soramaz oldum.

Gerçekler çekilmez, kaldım arada,
Artık gözüm yoktur, pulda,parada.
Servetini versen’de yok demez daha.
Kim iyi kim,kötü seçemez oldum.

Kul Erol’um,artık bomboş yaşama.
Bakma,çıkarına sana koşana.
Yaklaşıyor vakit,çeker hesaba.
RAB’dan başkasını, sevemez oldum.
16.4.2016 Erol Köktaş