1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
937
Okunma
KOYAN UTANSIN
Şu mutsuz günleri, yaşayan oldum.
İyilık yaptımda ben maraz buldum.
Neşeli,gülendim, şakrayan dildim.
Beni bu hallere koyan utansın.
Yüzüme bakıpta, utanmazlarmış.
Aklıma gelmeyen çileler varmış,
Kalpten sevgi gitmiş, nefreti sarmış,
Beni bu hallere koyan utansın.
İyilik yaptımda,kime yarandım.
Biri ah deyince, hemen varandım.
Ele,diken batsa, koşup sarandım.
Beni bu hallere, koyan utansın.
Kırılan kalpler hiç, tamir edilmez.
Vefalıya asla,paha biçilmez.
Kul görgüsün görür, değiştirilmez.
Beni bu hallere koyan utansın.
Derim Erolum’un ahını alma.
Kim ne ederse elbet, kalmaz yanına.
Mevlam iyileri, yalnız bırakma.
Beni bu hallere koyan utansın.
14.4.2016 Erol Köktaş
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz