yumdu gece gözlerini
yıldızları kirpiklerinin altına sakladı
karnını tuta tuta yeni günü selamladı istemsiz.



karanlığın suçu
nefsi körükleyen dedi gündüz
ben varken her şey aydınlık
ışıklarımla tüm köşelerden çıkarım
ben varken korkmayın dedi kurumla.



yürekleri kirli adamlar gülümsediler
yavaşça perdeleri çektiler günün yüzüne
içerde çığlıklar kulaklarını tırmaladı duvarların
çocuklar hıçkırarak ağladılar bir kez daha.



nefesim kilitlenir içimde
öğürmemek için elim ağzımda
susan tüm dillerden davacıyım
imanın arkasına saklanan katiller yollarda
kaldırımlar çiğner topuklar
konuşması gereken yerde susanlar
ne çok bağırırlar.



analar aslan doğurur derler
doğurmak mühim değil
güldürebilirmisiniz ışığı ölen çocuk bakışları
yoksa
bir kereden bir şey olmaz deyip
kaç çocuğun kanına girersiniz
gelecek onlara da gelecek mi söyleyin bana
sizin çocuklarınız özel ihtimamla
her istediği yapılırken
başkasının çocuğumu fazladır bu dünyaya.



sen ana diye geçinen
neden hala susarsın.



Ayvazım DENİZ