Dün içinde çok kimse olan bir gündü
Çoğunu aynı kelimelerle sevip alkışladım
Bazıları ne kadarmış kaç grammış aklı
Ve susunca ne söylermiş kalbi dinledim
Yalnızlıklarına değdim mi bilmiyorum
Ama yok hükmünde oldukların da
Farklarının olmadığını biliyorum
Dünyayı sevişir gibi yaşıyorlar mesela
Nefeslerini birbirlerine kusuyorlar hep
Hiçbir şeyin yetmesine imkan vermeden
Dahasını birikiyorlar yarınlarına gördüm

Ben şimdi onca dünün insan kimselerini
Raf ömrü dolmadan nasıl tüketeceğim
Kılık kıyafetlerine hangi makamı verip
Mezar taşlarına hangi adresi yazacağım
Diye sormuyorum şüphesiz kendime
Bir bildiğim varsa diye aklımın ceplerine
Ne sakladımsa işe yarar diye bakıyorum
Kendimin dünlerine gelip giden kimseleri
Nerede öldürmüş nerede can vermişim
Haklı olup hakladığımda ne yapmış
Haksızlıklarıma ne denli yanmışım
Bakıyorum tren vagonlarına bakan gibi

Asıl ben kendimi bağladığım bu dünyada
Şair yaftasıyla uluyup duran bir köpeğim
Gram etmeyecek değerimle kostaklanıp
Kelime kumbarama kendimi tıkıştırıyorum
Evet yargısız infazım gerçekleşsin artık
Ve ben dünlerimin içine gömüleyim