Çocuklar beyaz bilyeli
Toprakla sarmaş dolaş
Avazları çıktı meydana
Kızgınlar bir hayli
Aralarında bir küfür dönüyor
Yeni bir aşk kadar sıcak hava
Laf dalaşları kundaklanıyor
İnce bir çizgi
Toprağı hissedercesine çizilen
Beyaz dediysem,o sadece
Eve geç kalma korkusu,akşam
Mavi düşler kararıyor
Bir çocuk beyaz bilyeli
Yaşantısı kısa sürüyor.




Dünden kalan yemek kokulu
Solmuş tezgahın üzerinde
İki-üç günlük terlemiş bir bardak
Hayattan soyutlanmış bir buzdolabı
Tüm çıplaklığıyla
İçinde bir ateş yangını,çocuğun
Yeni bir hayata kapı aralar asaleti ile kavradı
Her şey o soğuk su içindi
Bilmediği çok şey vardı
Anneler toprak sevmez
Bir de yamalı pantolonda
Yaralıydı,artık daha da yaralı.




Karmaşık?Ardışık?Yığın düşünceler?
Nereye taşınıyorlar
Daha çürümeden
Nitekim aristokrasi
Ölmeye başladı
Düşüncelerimin ertesi
Artık yavaşladı,geldiğinde
Ardında getirdiğin gençliğin
Kabul görmedi tabi
Çocuklar beyaz bilyeli idi.




Ve bir halı
Desenleri çok şey anlatıyor
Bir sıkımlık canı var
O’da desenlerin arasında yaşıyor
Utanç:Girdiğimiz yanlış yol
Çıkması da bir hayli zor
Bir de baba korkusu
Anneninki yamalı pantolonda bitiyor
Sessiz kaldıkları her dakika
Mangal ateşini harlıyor
Bunlar kuzey rüzgarları:soğuk esiyor
Ya yanaklarda dolaşan o ısı
İntihar gibi,acısı çekilmez
Ya da kalpte bir sızı
En cana dokunanı odur
Sen defalarca dirilsende,o ölmez.




Güneş tam anlamıyla çekiyor elini
Sıkı tuttuğu avucundan
Bir göz yaşı gibi bırakıyor
Usulca yere bilyeleri
Bu gece,düşlerinde batıyor Güneş
Hayaller orada sönüyor
Bizim orada çocuklar
Bir günlük hayat yaşıyor.