YAZIK BIR ŞİİR

Küskündür çocukluğum
kayıp bir kayıp eşya dolabına gizlenen
Ota boka ağlamışlığım çoktur
Hoplaya zıplaya sevinmişlik yok.
Hiç O kadar çocuk olmadım
çocukken.

Küçüktüm bir köpekte gördüm insanlığı,
Sahibine kusursuz sevgisinde.
Ve erkekliği bir kadında,
Yarım bir bedende,
on anne gücünde.

Hep Hiç olmamış gibi yapmayı seçtik
ama
Çok somyaaltı akşamüstlerinden geçtik
bazı yetişmemiş yetişkinlerin
Ağladık Yeri geldi.
Yeri geldi,
Yeri gelmedi gülmenin...

Kimse üzmesin istedim kimseyi.
Ne varsa dilimden gelen
Geliyordu elimden.
Sevdiğim herkesin kahramanı olacaktım büyüyünce ;
Büyüdüm...
Erken ,
Elimden geldiğince.

imkansız diye birşey yoktur
diye birşey yoktu o zamanlar,
uçtuğum görüldü bi vakit...
Ya da düşüyordum.
Aslında Biliyordum,
Uçmak için düşüyordum.
Uçmakla düşmek arası benzerliğe kanmıyordum.
feda ediyordum sağlam kalan yerlerimi sevdiklerime.
Mavi düşler toplamak için
siyaha ,
Kanatlardan habersiz kuşlar için
Uçuyordum.

Ödüller verildi kuru vaatlerden,
Islak sonları oldu.
Sonları Oldu bittiye getirilen
Çok Güzel başlangıçlar,
Herkesi kandıracak kadar Zeki
Kendini kandıracak kadar aptal,
Çok parlayan ,
az ısıtan sevmeler...
Yazıklar oldu...

Yaşam için harcansın diye icat oldu para,
Para için harcanan yaşamlar oldu.
Hayatlar vardı karartılan ışık hızında,
Üç kuruş için.
Hatta savaşlar oldu barış için,
Patavatsız şatafatlı bir açlık.
Açlığınca hiç oldum sonra
Oysa bi ara ,
herşeyiydim.

Ve cezalar oldu esefsiz,ülevsiz
Suç yoktu.
Yoklukla hiç olmamışlık arasında kalmışlık oldu.
Gün aymadı ,
Kördü gece göz göre göre.
Zaman;ziyan.
Kalan ;
Bir aydınlık karanlık döngüsü,
Yavan...
En olmuştur sandığım anda
Ölmüşlük oldu.