Kiminin Hacer bibisi.
Kiminin Hacer halası.
Kiminin Hacer ablası.
Benim güzel babaannem.

Bir yetmişten uzun boyu.
Teni beyaz,saçı koyu.
Melekler gibiydi huyu.
Benim güzel babaannem.

Kâh ayakta,kâh hastaydı.
Yemek işinde ustaydı.
Namazda ve niyaz daydı.
Benim güzel babaannem.

Her suçumu üstlenirdi.
Bana kol kanat gererdi.
Doğru yolu gösterirdi.
Benim güzel babaannem.

Canı soğuk su çekerdi.
Git gözeden doldur derdi.
İçtikçe dua ederdi.
Benim güzel babaannem.

Çok sevilir sayılırdı.
Çabuk korkar bayılırdı.
Neden sonra ayılır dı.
Benim güzel babaannem.

Kocayı savaşa saldı.
İki çocukla dul kaldı.
On beş yıl kocasız kaldı.
Benim güzel babaannem.

Dede savaşta ölmemiş.
Trabzon’a da dönmemiş.
Gitmiş Borlu’ya yerleşmiş.
Nerden bilsin babaannem.

Babam,günlerce yol almış.
Gitmiş babasını bulmuş.
Sarılmış,oğlunum demiş.
Yol beklemiş babaannem.

Almış babasını gelmiş.
Üç aylık bir ömrü kalmış.
Baş ucunda nenem varmış.
Benim güzel babaannem.

Kıtlık çekti,çile çekti.
Saçını süpürge etti.
Ve kocasını affetti.
Benim güzel babaannem.

Anam,bacım,kardaşımdı.
Arkadaşım,sırdaşımdı.
Yol gösteren yoldaşımdı.
Benim güzel babaannem.

Evimizin direğiydi.
Fakirlerin yüreğiydi.
O , iyilik meleğiydi.
Benim güzel babaannem...