Ben bir insan evladıyım...
Hayallerimi ayaklarımın prangası eden
Yürürken zincirlerle gül atan
Dikenli yollarda yılmadan,
Kan içinde ilerleyen

Ben bir insan evladıyım..
sevgiyi yüreğinde bileyen ve sivrilten
Umutlara ardı sıra korkusuzca yürüyen
Kahpece enseden vurulan yara izleriyle yol alan

Ben bir insan evladıyım..
Fukaralıkta zengin gönülde, mutlu yaşayabilen
Yokluğu var, varlığı yok eden, delip geçen haksızlıktan,
Kahpeliklerin ve hiroşima dünyasına, onur’a gül diken

Ben bir insan evladıyım..
Nefreti kini haysiyetsiz yaşamı iyi edebilen
Irkların soyların dinlerin künyesine sevgiyi kazıyan
Saygıyı şefkati kar gibi gören, bunla yetinen

Ben bir insan evladıyım..
Sayılmıyacak suçlarla aranan
Tek sebebi görünmez sevginin, mutluluk eseri
Ekleyin yanına insanca yaşamayı ve düşlemeyi
Birde cesaretle dikenlerde yürümeyi

Ben bir insan evladıyım..
İyilikleri kötülüğe hayran eden
Kötülüklerin anasını, mest eden
Ne desem boştur zalim,
Yamandır halim, acıdır balım,
Künyemdir insanlık emsalim

Ben bir insan evladıyım..
Zincerlense’de menfaatim,
Sürerim her daim sefaleti
Kanatsada dikenler yüreğimi,
Geri alamaz hiddetimden seni
Tenha köşelerde sinsice vurulsamda
Yıldıramaz umutlarımı hançer darbelerin

Açılmazsa el kapıları doğmasa güneş
Şiddetimden sana kırar geçerim
İnsanız varlıkta, yokluğu kılan
Yokluktan varlığı çıkartan
İsyan ediyorum bitirilmiş kirletilmiş Insanlığa

UYAN UYAN EY İNSANLIK UYAN..!