İz arıyordu
Kelimelerin dudaklarında bıraktığı kırıntılardan
Fısıltıların kulaklarında bıraktığı tortulardan
Kem gözlerin yüzlerinde bıraktığı lekelerden

Aynalar kendi içinde
Kendi aynalar içinde dar anlamlarla çoğaldıkca
Bir garipin mezar taşı gibi ayakta duran
Ölmemiş ruhuna fatiha okuyordu

Soyut düşünceler avındaydı belleği
Yedekteki ıskarta mevsimlere
Kendinden emin oluşmuş suni gündemlere
Donmuş bir tebessümden mütevellit
Umutsuzluk çizili tualler bırakıyordu

Sessizliğin dönüp dolaştığı yerlerde
Rüzgarın terkisine sinmiş bir ezan sesi
Camiye görünmeden giren bir takunyanın takırtısı
Şadırvanlarda aşka doymamış suların şakırtısı
Dualarındaki düşlerine yerleşiyordu birer birer

Hayallerindeki dualarına huşuyla eşlik ederken
Ardına kadar açılmış nasır tutmamış
Avuçları semayı kucaklıyordu

İşliyordu ilmek ilmek hüzünlü hatıratını
Kader onu yazarken
O yazılmış kaderinden ardarda matineler oynuyordu

Gülmeyen şehla gözlerini
Ağlamayan acılı dudaklarını
Kesilmeyen hesabın ortasına öylece açıyordu ki

Allahın kullarında kaybolan vicdan
Belki o seslerin
Belki o görüntülerin orta yerinden
Acıdan üryan doğardı

İnşallah...