Ölüm haberleriyle varıyorum sessizliğine
Umutsuzluktan doğma umut ağıtlarıyla
Leylim acılar dolanırken kulağında yüreğimin
Tam o vakit fısıldanıyorum sağır kulaklarının şavkına

Acı bir aşk dolanıyor dilimin kıvrımında
Yanıyor aklım
İnsan kalma davasının suskunca kıvranışlarında
Kül oldu ellerim
Bu avuntusuz bırakıldığım
Medeniyet çürüğü yabancılıkların
Dem tutmuş hoyratlığından


İstanbulca
(Severim bu kenti ve eskiliğini
Severim bilirsin gün görmüşlüğünü)
İstanbul tadı bir bakış atsan
Mavice yaslarımın kıyısından
Dokunmasan da olur örseli ruhlarımın hatrına
Öpme beni dudaklarımdan
Ve okşama saçlarımın bahardan kalma titreyişini
Tarçın özlemi beyaz parmaklarınla

Bir ada vapuru geçir gözlerimin siyah enkazından
Ve güleç yüzlü
Ve sabırlı
Ve doğurgan
Bir erguvan savur
Doğduğumuz asil ve öksüz coğrafyanın kızıl suya aşina toprağından
Ölü çocuklarımızın anısına
Gri yüzlü kayalar arasından

Aşk değil mi bu
Saygı
Kardeşlik
Delicesine bir dostluk
Acımı anlıyorsun değil mi şimdi
Anlıyorsun
Acım varılmışlığına olamazdı zaten
Bilmez misin
Varılmazlığa çoğalır tüm özlemler

Anlıyoruz artık
Neden gömlek değiştiriyor yılanlar
Her zemherinin ardından

Barış diyor bilincimiz
Ekmek diyor
Eşitlik diyor çocukluktan kalma aklımızın masum tarafı
Sevgiye azalıyor mu şimdi çoğalıyor mu
Durdurduğumuz
Bu fotoğraf tadı
Emanet ömürler

Hadi ilk çoğalışın hafızasını takınıp
Kemikli yüzlerimizin burukluğuna
Gülümseyelim
Sen Dersim de ben sığınamadığım uzaklardan
Tüm yaşayamayanlar için
Tüm acı aşklar için

İnadına

Toprağımız için
İnsan için
Aslımıza saygımızdan

Saadet YILDIRIM