Zümrüt tacın olsa,altından tahtın,
Bu kara topraktır en son durağın...

İnsanlar olsa da sana pervane,
Bir viran yurttur evin ,konağın...

Bir ben varım derdin kibirli ,örflü;
Baykuşlara dünek oldu o bağın...

Kimseler kapını açıp ,çalmadı,
Çakallara mesken oldu o dağın...

Güvenme servetine Karun olsan da,
Bir kıvılcım yapar; hep darmadağın...

Sağlığın olsa da filler misali,
Bir sivilce yeter;biter dimağın...

Konaklara kilit vurup giderler,
Ne çanağın kalır ,nede bardağın...

Gül gibi bağrına bastığın evlat,
Üzerine atar kürek toprağın...

Döner evlatların ,eşin, servetin;
Bir tek mezar taşı dünya varlığın...

Dünyadan hiç bir şey rahatsız etmez,
Hesaba çekilir gönül darlığın...

Hesap; ince hesap sırat köprüsü;
Yazılmış deftere gönül erliğin...

Artık dönüş yoktur alem ukbadan,
Neler kazanmışsan orda dirliğin...

Fevc fevc toplanacak orada ruhlar,
Hesabı kesindir yüce birliğin...

Elinde neler var; görmedi yetim,
Hesap verecektir gönül körlüğün...

Musa DOĞRUER(Teslimi)
11 haziran 2015