2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
601
Okunma
zaman
toprağın üzerine düşen kuru yapraklar gibi
dokundukça kayboluyor avuçlarımın içinde
esen rüzgarın peşinde serseri rüyalar gibi
takılıyor geceler gündüzlerin ardına
ve adına gün , daha sonra yıllar dediğimiz
acımasız azrail’in elinde
her birimizin katili zaman
günü gelince emanetini geri veriyor toprağa
kolumuzdaki saate bakıp "NEREDE KALDIN" diyoruz
ne geçmez zaman deyip yakınıyoruz
her geçen dakikanın kıymetini bilmeden
acelemiz var gibi bir an evvel kaybolmak için
toprağın bağrına bir el vermeden
kuru yapraklar gibi
yok olmak için
neden acele ediyoruz................26 03 2016 güre alibaba
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz