Tan doğarken güneşi ağlatan yüzün vardı
Avucundaki kalbi su sıkıp yakıyordun
Gözlerinde nefret kin cebinde hüzün vardı
Biraz değer verene hasetle bakıyordun
Ne olmuş ellerinle düşüncemi ittiysen
Ne olmuş bırakıp da yadellere gittiysen.

Belki biraz ehli keyf belki de umarsızdın
Yaralı bulutların gözyaşına köz müydün?
Söz konusu olunca iltifata arsızdın
Bir imge dünyasında üvey miydin öz müydün?
Ne olmuş yağmurların altında kalmadıysan
Ne olmuş mor düşlere bir türlü dalmadıysan.

Hangi şair titrermiş boş kalan viranede
Yoktur artık kabrinde solan çiçeğin rengi
Elbet bir ışık bulur yaşarken pervane de
Değerini sezecek başvurduğu mihengi.
Ne olmuş gökyüzünde sınırsızca koştuysan
Ne olmuş denizlerde dalgalarla coştuysan.

Mutluluğu bulamaz gönlünde kül tutanlar
İçimdeki külleri rüzgârlarla savurdum
Huzuru yakalarmış eskiyi unutanlar
Anıların hepsini bir fırında kavurdum.
Ne olmuş üzüldüysen ekmeğini böldüysen
Ne olmuş kahrolduysan benim için öldüysen.

Ne olmuş tüm renkleri zalimlere verdiysen
Ne olmuş iksirini döktüysen topraklara
Ne olmuş ağıtların ezgisini derdiysen
Ne olmuş ağladıysan sararmış yapraklara.
Hazan gülleri gibi dökülmüşsen ne olmuş
Yüreğimin içinden sökülmüşsen ne olmuş?