Camlarım açık ama bu gece biraz serin
Bir resim arıyorum aynasında göklerin
Pembe bir hayal şehir gözüme takılıyor
İçimi çekiyorum istemsiz derin derin.

Unutmak istemedim böyle muhteşem anı
Kalemime doldurdum şehirdeki ummanı
Kalbimden söküp attım yok olası hicranı
İzi bile kalmadı korkuların kederin.

Bir orman görüyorum nedir bilmeyen balta
Bağrını hiç delmemiş pembe denizin olta
Değmemiş dokunmamış insan eli adeta
Bir şehir ki doyulmaz Şirin’den daha şirin.

Rengârenk kuşlar özgür mavi kelebek özgür
Düşünceler esiyor görmemiş sanki sansür
Çiçeklerin gözüne işlenmiş bin bir figür
Yaprakta yayınlanmış silinmeden her metin.

Al duvaklı gelincik raks ediyor rüzgârda
Ağacın altındaki gülüyor ak mantar da
Şen ötüşlü bülbüller saka kuşları var da
Barışı iletmeye uçuyor ak güvercin.

Bora tufan yok orda esip geçer meltemler
Aransa bulunmaz ki ağızlarda sitemler
O şehre hiç girmemiş ölümler ve matemler
Kötülüğe vermemiş sınır bekçisi izin.

Belki hayal bu şehir belki de olmadı var
Beni ona sevk etti etrafımda dört duvar
Usandırdı canımdan terör denen canavar
Çok olsa da mesafe giderdim doludizgin.