Kanadı kırık bir serçe gördü gönül gözüyle
İçliliğine kandı da seni “Leyla” yaptı
Masum bir çocuk gibi eteklerini çekiştirince
Teslimiyete bakıp beni “Mecnun” sandı

Sen atlas gömleği mendil yapmaları sevdin
Sen ipek yorganı çöl yapıp, “Leyla” olmaları sevdin

Sen beni hiç sevmedin ki!

Öfkeni sanıp gök gürültüsü
Sanıp saçının telini sırat köprüsü
Büzmüş dudaklarını boğaz köprüsü
Hüznümde tebessümün ölüsünü sevdin

Gel deyince gelmeleri
Git deyince boyun bükmeleri sevdin

Sen beni hiç sevmedin ki!

Boynu vurulan her gülün
Kökünden açan yeni tomurcukları
Sen ne çok sevdin hırpalanmış umutları
Ellerini tutmak kadar masum
Sen aşkın Nirvana’sını sevdin

Şavkında yanıp, hilal yaptığım kaşlarını sevdin
Sen ay ışığında parlayan gözyaşlarımı sevdin

Sen beni hiç sevmedin ki!

Senle aynı havayı solumak
Kirlenmiş yüreklerden korkup, koynuna sığınmak
Çocuk kalan yüreğimle
Senle birdir bir, saklambaç oynamak
İstedim senle hayatı bir masal tadında yaşamak

Mektuplarımı sevdin satır satır
Sen benim seni sevmelerimi sevdin

Sen beni hiç sevmedin ki!

Kaf dağında mum ışıkları
Çocukça dinlediğim senden masalları
Esir olduğum gözlerin yasakları
Sana esir ayaklarımda prangaları sevdin

Karşında çocukça heyecanımı
Sen vurdukça kanayan yaralarımı sevdin

Sen beni hiç sevmedin ki!

Karlı dağların sarp kayalıkları
Her vurduğunda parçalarken yüreği
Can! Kırıkları
Ve göze alırken daha nice kalleş acıları

Çokça ihtişamlı sevilmeleri sevdin
Acını yüreğe ilmek ilmek işlemeleri sevdin

Sen beni hiç sevmedin ki!