22
Yorum
48
Beğeni
0,0
Puan
1123
Okunma

bambaşka yıllardaydık
başımda sazlardan ördüğün şapka
prensesliği doyasıya yaşıyordum yanında
izin istiyordun gözlerimden
girmek için kalbime
duymuyordum
etekliğimin ipek hışırtısından
bende kalıyordu gözlerin
bir gün öncekinden ilerde
aşk(l)a yürüdüğün günler
resmim gülümsüyordu duvarında
bir çizgim yetiyordu ellerimi tutmana
uykuların kaçıyordu yüzüm gülmediğinde
gül yaprağı ekliyordum sayfana
bırakıyordun avuçlarıma, dünyayı
bir ayıya rastlamamıştık ikimiz de
sarılmamıştık postuna rüyadır diye
henüz çocuklar yoktu
ne var ne yok sadece bizdik
kahretsin diye küfretmemiştik kimseye
öyle dokunulmaz birşeydik
saltanatında sevginin
bilir misin aslında
iki ayrı bedende
tek kişiydik
tanımadılar sevgilim bizi
kaynar sular döküldü başımızdan
kovulduk cümle köylerden
ayrı ayrı evlerde..
19. 03. 2016 / Nazik Gülünay