Hayret nedir? Ayı yere indiren,
Göz yanılması mı? Söyle ey insan,
Ey en güzel, çiçekli yedi veren…
Elinde dertlere deva reçete,
Sevsen kardeşi, nimeti paylaşsan,
Bir ol diril artık, Rab ’bi seversen…

Tutunayım desen, dallar incecik,
Paylaşmaz ki, değip okşayıversen.
En güvendiğin, sarılsan kopacak,
İnsanı gördün mü? Rab ’bini seversen…

Arzda yaşarmış, nerede kim insan,
Törpülü direnen akideleri,
Secdelerde fink atar, karabasan,
Düşmüş dağılmış tespih taneleri…
İmame kayıp, saçılmış umutlar,
Sahte adalet türküleri çalar,
Kıvranır ruhlar, düşmüş dehlizlere,
Kanlı eller arsız, barışı kutlar…

İkbal arar el elin boğazında,
Ümit varız, Ümmet olacak emin.
Umut bekler, her yolun çıkmazında,
Yıkanır, kana bulansa da eller,
Dualar okur, semavat’i zemin.

Çok eskilerde insanlar yaşarmış,
Şu zamane çağdışılığa inat.
Zalimlerin de, çok mertleri varmış,
Şekilde insanız, insanlık berbat.

Daha ne kadar kanımız akacak,
Kazıyor insan kendi kuyusunu…
Aç ruh doysun, kutlu güneş yırtacak,
Dünyaya sinmiş, gaflet uykusunu.

Mazlum sırtında, orantısız yük,
İnsandan üstün mü? Kıtmir’ de davar.
Özleriz dirilişi, Allah büyük,
Zulmün en zifiri, sabaha az var…
Mar.16